بسیاری از مردم معتقدند که عسل یک غذای طبیعی است که بسیار مغذی است یا حداقل از شکر سالم تر و مغذی تر است. اما ساختار شیمیایی عسل نشان می دهد عسل هم مانند شکر حاوی گلوکز و فروکتوز است.
اما تفاوت اصلی عسل و شکر در این است که شکر، از ترکیب و پیوند دو مونوسکارید با هم دی ساکارید ساکاروز را به وجود می آورد. در حالی که در عسل دو مونوساکارید آزاد هستند و با هم پیوند ندارند؛ و چه فرد ترکیبی مثل عسل که مونوساکارید آزاد دارد، بخورد چه شکر بخورد که مونوساکاریدها با هم پیوند دارند در نهایت هر دو در بدن به گلوکز و فروکتوز تبدیل شده و به یک مسیر ختم می شوند و بدن بین آنها نمی تواند تمایز و تفاوتی قائل شود و قادر به تشخیص نیست.
تفاوت دیگر در این است که عسل حاوی مقادیر بسیار کم ویتامین ها و مینرال هاست و همچنین از کریستال های شگر چگال تر و متراکم تر است. بنابراین هر قاشق غذاخوری عسل نسبت به شکر انرژی بیشتری دارد (هر قاشق ۱۷ گرم قند به اندازه قند یک پرتقال بزرگ)
همچنین اینکه بگوییم همه منابع قندی مشابه هم هستند، درست نیست!
بعضی از منابع قندی از سایرین مغذی تر هستند مثلا اگر گلوکز و فروکتوزی که از مصرف میوه به بدن می رسد با گلوکز و فروکتوزی که از عسل یا شکر با کالری یکسان به بدن می رسد را مقایسه کنید قند میوه که وارد بدن میشود با مقادیر زیادی آب، فیبر، ترکیبی از ویتامین های مهم و اساسی و مینرال ها و فیتوکمیکال ها رقیق می گردد و قطعا مصرف میوه ها سالم تر است.
