تمام غذاهایی که ما می خوریم می توانند بر عملکرد داروها در بدن ما تاثیر بگذارند.
هدف از کاهش تداخل غذا و دارو این است که مقدار داروی تجویز شده، تأثیر مورد نظر را در بدن ایجاد کند و ضمن حفظ وضعیت تغذیه‌ای مطلوب، موجب بروز کمترین عارضه جانبی شود.
دارو با هدف بیشترین اثربخشی به منظور دستیابی به سلامتی برای بیمار تجویز میشود اما باید دانست اغلب داروها به ویژه انواع خوراکی آن‌ها، می‌توانند دستخوش تغییراتی توسط غذاهای مصرفی بیمار شوند. بعضی داروها سرعت عبور مواد غذایی از دستگاه گوارش را افزایش می‌دهند و در نتیجه فرصت هضم مواد غذایی و جذب کافی مواد مغذی کاهش می‌یابد.عضی از داروها به ویژه آن‌ها که بر ترشحات اسیدی معده تأثیر می‌گذارند، اغلب موجب کاهش ترشح اسید معده می‌شوند. با توجه به اینکه اسیدیته معده یکی از عوامل مهم در هضم و جذب بسیاری از مواد مغذی است، مصرف طولانی‌مدت چنین داروهایی می‌تواند باعث اختلال در جذب برخی مواد مغذی مانند ویتامین B۱۲ و آهن و در نتیجه بروز مشکلاتی مثل کم‌خونی شود. از جمله این داروها می‌توان به رانیتیدین، فاموتیدین، امپرازول و پنتوپرازول که برای درمان زخم معده و رفلاکس مری تجویز می‌شوند، اشاره کرد.
راهنمای کاربردی تداخل غذا و دارو توسط جناب آقای دکتر محمدرضا وفایی نسب و همکاران ایشان تهیه و تنظیم گردیده است، با تشکر از زحمات همکاران محترم این جزوه جهت استفاده دوستان در این بخش قرار داده میشود.
جهت دانلود راهنمای تداخل غذا و دارو کلیک کنید.
