ارتباط تغذیه و فعالیت بدنی

همان طور که می دانید انرژی و کار را معادل یکدیگر در نظر می گیرند و واحد آنها ژول یا کالری می باشد بعبارتی هرچقدر انسان کار بیشتری انجام دهد در حقیقت انرژی بیشتری مصرف خواهد نمود .  مواد غذایی همان مولکول های دارای انرژی شیمیایی هستند که پس از خوردن در دستگاه گوارش هضم شده و به صورت قند و چربی و مولکولهای قابل جذب از روده وارد خون می شوند . خون وظیفه حمل و نقل مواد غذایی و اکسیژن را به ترتیب از روده ها  و ریه ها به سلولهای ماهیچه ای که قادر به کوتاه و بلند شدن و در نتیجه حرکت دادن استخوانها و بدن هستند را بر عهده دارد. چون سلولهای عضلانی کشیده و به شکل یک رشته می باشند به آن فیبر عضلانی می گویند . از  مجموع فیبرهای عضلانی در یک دسته ، عضله یا ماهیچه اسکلتی پدید می آید. هرچه میزان فعالیت سلولهای عضلانی بیشتر باشد سلول باید انرژی بیشتری بسوزاند بعبارتی اگر فشار وارده بر عضلات زیاد باشد مانند هنگامی که شخص مجبور است یک با ر سنگینی را بلند کند و یا اینکه  بار سنگین نبوده  ولی مداومت بر حرکت لازم است ( مثل شیشه  یا دیوار پاک کردن یا ماشین شستن که عضلات شانه ، بازو و ساعدها مرتبا” فعالیت می کنند) در نتیجه  انرژی مصرف شده، همزمان با سوختن این مواد در سلولها، گرما نیز آزاد می شود.  در نتیجه با فعالیت عضلانی  بدن گرم می شود و برای اینکه گرمای اضافی از بدن دفع شود عروق  قسمتهای سطحی بدن گشاد شده و صورت بر افروخته یا  سرخ می گردد. معمولا”  در افرادی که دارای پوست سفید می باشند این پدیده به راحتی قابل رؤیت می باشد. همچنین از طریق تعریق نیز  گرمای اضافی از بدن خارج می شود. در خصوص تناسب اندام و چاقی و لاغری، اگر میزان دریافت انرژی توسط مواد غذایی بیشتر از سوختن انرژی توسط فعالیت بدنی یا متابولیسم و کارکرد بدن باشد ، اضافه انرژی جذب شده در بدن بصورت مولکولهای چربی در زیر پوست و در دیگر قسمتهای بدن بصورت بافت چربی تجمع پیدا می کند و باعث چاقی می شود. و اگر این تعادل برعکس شود یعنی از طریق رژیم و کم خوری باعث کاهش منبع دریافتی انرژی و با انجام فعالیت بدنی زیاد باعث مصرف انرژی بیشتر از میزان انرژی دریافتی باشیم بدن مجبور به استفاده از ذخایر انرژی خود یعنی کاهش حجم چربی بدن و در نتیجه کاهش وزن  و تناسب اندام خواهیم شد.